Een nieuw P-verhaal

Donderdag 13 september 2007

Tjongejonge, wat een dag vandaag. Het begon met het ondertussen gebruikelijke ritueel van opruimen beneden en boven, Abush in bad doen, bedden verschonen en de wassen er door draaien. Dan is het ook meteen weer middag.
Toen ik Abush in bad had gedaan zag ik dat het bultje dat hij eerder deze week gekregen heeft nu wel heel groot geworden was. Met het inzepen huilde hij ook, het deed hem merkbaar pijn als ik het aanraakte. Omdat Bert toch nog naar de huisarts moest heeft hij even gevraagd of we er even mee langs konden komen. Dat zou niet nodig zijn omdat het vanzelf wel weer over zou gaan.

Omdat Abush nu van alles “onder de leden” heeft leek het me beter om dan maar even met de dermatoloog te bellen. Die vroeg hoe groot de plek is en of het zacht is. Nou, wel zo groot als een euro en het is inderdaad zacht. Pus dus. Normaliter kunnen ze dan in het ziekenhuis een sneetje maken en de pus er uit halen. Maar omdat Abush het MRSA bij zich draagt willen ze dat liever niet doen, in de pus zit namelijk die bacterie ruimschoots. Gatver, wat een vies verhaal he!
We moesten maar hopen dat het uit zou drogen met de betadine shampoo, en zo niet, dan maar betadine zalf er op doen. Ik was er niet gerust op maar dit advies kregen we. Ik heb meteen ook even gevraagd naar de plek die ik onder mijn kin heb, nou blijkt dat dit toch heel goed van de schimmel op Abush zijn hoofdje kan komen, ik moet het behandelen met betadine zalf. Heel belangrijk is nu in ieder geval de hygiene. We krijgen nog een telefoontje van het ziekenhuis hierover.

Ik was het even spuugzat en ben met de kids in de auto naar mijn werk gereden. Even mijn mooie kindjes geshowd bij de collega’s. Ze vonden het allebei leuk.
Toen we later thuis aan het eten waren viel me ineens op dat Abush nu pus op zijn hoofd heeft wat uit die bult komt. Ja sorry, gatver, vies hoor!!!
Ik heb het er uitgedrukt en dat was heel pijnlijk voor Abush maar dan is de druk er in ieder geval af.
Na het eten moest ik nog even naar Janneke en toen ik thuis kwam zat Bert met de kids in bad. Achteraf gezien had dat niet gemoeten maar het was al gebeurd. Hij had Abush echter nog niet gewassen omdat hij nu echt een hele dikke klodder pus op zijn hoofdje had, wel zo groot als een knikker. Toen heb ik Peter maar even opgehaald, onze achterbuurman. Samen met hem heb ik Abush verzorgd. Met handschoenen en steriele gaasjes zoveel mogelijk uitgedrukt en toen Abush in bad gedaan en van onder tot boven met betadine shampoo gewassen. Daarna hebben we de wond op zijn hoofd en die op zijn armpje verzorgd met betadine zalf. Peter heeft nog allerlei adviezen gegeven, hij denkt ook dat er nog meer bulten gaan komen omdat Abush op bepaalde plekken waar de schimmel zit ook al bultjes krijgt die hem pijn doen. Ik ga morgenvroeg meteen het ziekenhuis bellen.
We hebben een eenpersoonsmatras van zolder gehaald en ik heb dat bed opgemaakt voor Abush. Mocht hij nu weer wakker worden ’s nachts dan kunnen we daar bij hem gaan liggen en hoeven we niet elke dag ons eigen grote bed verschonen. Dat scheelt dan weer een beetje.

Om half 10 hadden we de kids in bed en even later sliepen ze beiden als roosjes.
Bert ging ook maar meteen naar bed want die is ook al dagen niet fit.

Morgen gaat juf Sligter trouwen, de juf van Jonneke, daar heb ik gisteravond nog wat voor klaar moeten maken voor Jonneke. Ik heb maar een moeder van een vriendinnetje gebeld of die Jonneke mee wil nemen en weer thuis wil brengen van de receptie want daar komen we niet aan toe.

We zouden naar een concert van The Police gaan. Eerder deze week hadden we al besloten dat het beter zou zijn als een van ons beiden thuis zou blijven maar misschien gaan we nu beiden niet.
Wel heb ik Janneke gevraagd of ze met het bad- en verzorgingsritueel wil helpen als ik wel mee zal gaan naar Amsterdam.

Gelukkig komt Klara maandag strijken, want daar zie ik ook als een berg tegenop. Je blijft aan de gang zo en ze wil ons gelukkig helpen.

Toen nog even met ma gebeld. Een neef van mij heeft een kindje gekregen en die ligt in het ziekenhuis. Dat doet je dan wel denken aan Frederieke. De hele MRSA doet dat eigenlijk al, want zij is uiteindelijk ook door zo’n bacterie overleden, zij had ook te weinig weerstand opgebouwd en dan kan zo’n kreng van een bacterie fataal zijn.

We hebben nog wat moois voor Frederieke meegenomen uit Ethiopië, ik hoop dat we dat binnenkort even bij haar grafje kunnen brengen. Ons mooie kleine beschermengeltje, ik vraag me wel eens af …….

Het lijstje met mensen die we nog een kaart moeten sturen wordt steeds langer. Ik hoop dat ik er dit weekend aan toe zal komen.

Nou eerst maar weer slapen, wordt weer 1 uur voor ik er lig……