Woensdag 5 september 2007

Vandaag was een bijzondere dag. We hadden om 10 uur een afspraak bij de gemeente. Vandaag zou Abush ingeschreven worden bij de gemeente en aangemeld bij de vreemdelingendienst. We konden pas vandaag terecht omdat er niet eerder iemand beschikbaar was die dit kan doen. Het komt waarschijnlijk niet zo heel vaak voor. We hebben 1 A4 formulier ingevuld en al onze documenten van Abush zijn gekopieerd. Meer konden ze niet doen, we moesten zelf de vreemdelingendienst bellen.
Een beetje teleurstellend, maar alle goede dingen komen langzaam zeggen we dan. Dus nog geen sofinummer etc. Dus ook nog geen inschrijfformulier voor de ziektekostenverzekering etc.

Tussen de middag belde Gemma van Stichting Afrika. We hebben bijgekletst en haar volledig op de hoogte gebracht van onze ervaringen vorige week, en over de tehuizen die we hebben bezocht. We zitten er echt helemaal vol van, je kunt daar zo goed hulp bieden en als je dan al die koppies van die kinderen daar ziet dan is je dag helemaal goed!
We hebben ook aangegeven dat we het heel erg getroffen hebben met onze reisgenoten Edward, Eyob en Michael, we hebben echt een fantastische week gehad in Addis.

’s Middag hadden we om 3 uur een afspraak met de kinderarts. Dit was voor ons wel heel speciaal. Hij heeft ons namelijk ook geholpen bij de geboorte en de tijd daarna van Frederieke* en Jonneke en ook die ene keer dat Jonneke in het ziekenhuis lag. Het is echt een geweldige aardig man. Toen wij vertelden dat de huisarts had aangegeven dat hij even moest kijken naar de diverse plekken, bulten, korstjes etc. op zijn hele lichaampje en vooral op zijn hoofd gaf hij aan dat hij er liever door een expert ook naar wilde laten kijken. Ze zitten in dezelfde gang in het ziekenhuis en hij liep er meteen naar toe om te vragen of we er meteen terecht konden. Dat kon!! Dus wij met Abush, slechts gekleed in een rompertje, over de gang. Meneertje voelde zich helemaal op zijn gemak en het was alom oohh en aahh van de wachtende mensen, dan groei je bijna een meter hoor!
De dermatoloog was bekend, daar was ik heel kort voor vertrek nog geweest i.v.m. een melanoom die verwijderd is. Hij vertelde dat kinderen in Ethiopie vaak schimmels hebben en dat het een hele hardnekkige schimmel is die ook heel besmettelijk is. Het komt voornamelijk voor op de begroeide hoofdhuid. We moesten Jonneke heel duidelijk maken dat ze niet aan het hoofdje van Abush mag komen en we mogen ook niet op hetzelfde kussen liggen. Hygiene is nu even heeeel erg belangrijk. We hebben 3 recepten meegekregen die we heel zorgvuldig moeten gebruiken. Abush hield zich heel erg goed, alleen het nemen van de kweekjes vond hij erg, er werden haartjes uit zijn hoofdje getrokken en stukjes korst, maar verder ging het heel erg goed. Wat een kanjertje is het toch!
We hebben een vervolgafspraak gemaakt en toen op naar de balie waar Janneke en haar collega’s werken. Janneke wilde heel graag haar nieuwe neefje showen aan haar collega’s die allemaal heel erg meegeleefd hebben en een mooie “welkom terug op het werk tante Janneke” poster gemaakt hadden. Jonneke en Abush vonden het beiden erg gezellig.
Toen op naar het priklab. De meneer die ons daar hielp was zo ontzettend aardig, hij nam alle tijd en liet Abush en Jonneke spelen met de materialen die hij nodig had zodat ze even konden wennen. Ook Hedwig was meegegaan om Jonneke en Abush wat af te leiden, het werkte prima. Ons kleine mannetje is echt een kanjer hoor want ook hier sloeg hij zich bijzonder goed doorheen. En Jonneke, die het altijd over bloed heeft, heeft er nog niet weer over gepraat. Bloedsjup noemde de prikmeneer het, leuk hoor.
Nou moeten we thuis wel maatregelen nemen en ons een beetje aanpassen aan de schimmel van Abush. Hij heeft er op zich niet veel last van maar het is belangrijk dat hij er zo snel mogelijk van af komt.
Ondertussen ben ik nogal verkouden en heb ik keelpijn, zal wel de overgang zijn tussen de twee landen en het zonder jas lopen zondag. Reden om vroeg naar bed te gaan. Ook Jonneke en Abush gingen meteen slapen. Maar ja, slapen lukte mij niet. Bert is gaan tennissen, dan kon hij even alles van zich af zetten en even uit zijn dak gaan.
Toen belden Edward en Ilonka, tja, dan ben je zo weer wakker. We hebben een uur lang gekletst over vorige week en de wederzijdse ervaringen, ook nu we thuis zijn en bijvoorbeeld inzake de huisarts en de gemeente. Wat een verschillen zijn er toch met instanties etc., niet te geloven.
Daarna nog lekker lang gebeld met Miranda en van alles besproken. We hebben het uitgebreid gehad over de tehuizen die we bezocht hebben en de projecthulp die we kunnen en gaan bieden. Dat is zo’n belangrijk onderdeel van de reis geweest, daar zitten we ook helemaal vol van.