Totally in love with Entoto Mountain

Zaterdag 1 september 2007
Vandaag onze laatste dag in Addis Abeba, in Ethiopie. Tjongejonge wat een geweldige week hebben we achter de rug! Helemaal super.
Gisteravond hebben we nog gebeld met Christopher, want die reist vandaag ook weer terug naar Frankrijk. Omdat oma nog niet helemaal fit is heeft Wubbe hem weggebracht, super! Wel jammer dat we er zelf niet bij konden zijn.
Het toetje van vandaag is echt ook een fantastische afsluiting!!!
We gingen met meneer Getahun naar Entoto Mountain, een hele hoge berg buiten de stad. Hij haalde ons om 9.00 uur op met de Toyota Landrover. Eerst weer over de inmiddels bekende wegen in Addis maar toen ook over onbekende wegen, die ons steeds verder naar boven leidden. Het werd steeds groener, steeds meer bochten, en even geen of bijna geen uitlaatgassen, wat een genot! Onze mannetjes vonden het ook helemaal goed. Eyob zat lekker op schoot en Abush zat bij het raam, hij bleef maar kijken en vond het geweldig. Jonneke mocht met Michel voorin de auto zitten, zij was ook de koning te rijk, ze zong er zelfs van. En wij gingen ook zingen, mr. Getahun zal wel gedacht hebben, wat een rare muziek. Hij deed ineens de radio aan.
Wat een prachtige reis, toen we echt buiten de stad waren zag je ook steeds mooiere huisjes en hutjes, echt van die ronde hutjes met rieten of strooien daken. Heel Afrikaans, heel mooi. We zagen ook een tankauto met 2 schapen er boven op en ontelbaar veel ezels die volgepakt de te verkopen spullen naar beneden daar de stad brengen. Ook waren er heel veel hardlopers die naar beneden kwamen. We zagen zelfs hier en daar een blanke rennen en ook op de wielrenfiets, ook naar boven. Niet te geloven. We hebben heel veel gefilmd en veel foto’s gemaakt.
Mr. Getahun bracht ons naar een traditioneel restaurant waar we Ethiopische koffie zouden drinken.
Eerst gingen Jonneke en Abush spelen op de schommel, de glijbaan en de draaimolen. Abush vond het niet zo leuk. Later bleek wel waarom, hij had zich echt helemaal ondergescheten, niet te geloven, alles was vies. Dus maar eerst verschonen. Toen ik vroeg waar een prullenbak was of een emmer gebaarden ze me dat ik naar buiten moest gaan. Ik zag geen bak en vroeg een volgende persoon, die gebaarde dat ik nog verder naar achteren moest lopen. Nog geen bak, weer gevraagd, gooi daar maar neer zeiden ze, gewoon ergens buiten. Voelt wel raar, gewoon een hele vieze gore luier op de grond gooien, naast een huisje. Ik was nog maar net terug in het restaurant toen had Eyob zijn best gedaan, hetzelfde verhaal, en ook Edward werd naar achteren gestuurd. Hij moest de luier in een oude autoband gooien.
Afijn, op enig moment was de koffie klaar. We kregen het helaas direct in kopjes geserveerd, dus geen cermonie. Maar de koffie was wel lekker. In het restaurant zaten heel veel locals, die gaan daar op zaterdagmiddag naar toe om te eten en te drinken en te dansen en andere dingen in kleine kamertjes als je begrijpt wat ik bedoel. Het heette het Honymoon Parc, dus ik vroeg of de kamers voor de bruidsparen waren om in te slapen. Mr. Getahun moest heel hard lachen, nee zei hij, niet slapen.
Je kon daar alleen maar geitenvlees eten, ze hebben daar –tig geiten hangen, geslacht maar dan nog wel in hele grote stukken. Daar krijg je stukjes van af gesneden op een bord. Dat snijden ze zelf weer in kleine stukjes en eten dat met zo’n injerra pannekoek. Nou, geef ons maar friet van Piet, brrrrrrrrrrrr.
Op de terugweg zijn we op de berg uitgestapt om foto’s te maken. Wat een geweldig mooi uitzicht heb je daar over de stad, en wat is Addis Abeba groot.
Eenmaal weer in Addis heeft mr. Getahun Edward en Bert nog meegenomen naar een sportshop omdat ze dat nog graag wilden. Edward is goed geslaagd aldaar!!
Terug bij het hotel hebben we foto’s genomen met Mr. Getahun. Hij heeft vanaf morgen weer een nieuwe familie om voor te zorgen dus hij kon niet blijven, moest nog e.e.a. regelen. Wat een geweldig man is dit, Stichting Afrika mag heel blij zijn met zo’n toegewijde, lieve medewerker.
In het hotel hebben we nog wat souveniers gekocht en ook nog in het winkeltje dichtbij het hotel. Even daarna kwam Mr. Alemu. Hij kwam om afscheid te nemen en te vragen hoe alles verlopen is deze week en natuurlijk hoe het met de mannetjes is. We hebben hem verteld dat we een niet te vergeten week gehad hebben in Addis Abeba. De mensen hier zijn heel vriendelijke, en ze zijn gelukkig en tevreden met wat ze hebben. Daar kunnen we nog een hoop van leren. Wat mooi dat we hebben mogen zien en beleven hoe het land is waar onze mannetjes vandaan komen.

En Ilonka, Eyob heeft een prachtige vader. Eyob is een prachtkereltje waar jij meteen morgenvroeg al helemaal verliefd op zal zijn! Mooi dat je op deze manier er bij mocht zijn.
Hoewel de meeste gezinnen samen afreizen moeten wij concluderen dat het toch echt geweldig is als je oom en tante meegaan. Het was goed, we hadden ze niet willen missen.

Zometeen gaan we nog even lekker eten en dan straks om kwart over zeven richting vliegveld. We moeten er om acht uur zijn en vliegen dan om tien voor elf.
Tot ziens, tot gauw en bedankt voor al jullie lieve berichtjes!