De laatste week adoptieverlof

Zaterdag 22 september 2007

Onze laatste week adoptieverlof is voorbij, wat gaat die tijd toch snel. Vier weken lijkt heel lang maar het vliegt om. Maar goed dat we nog vakantiedagen gespaard hebben. Afgelopen week hebben we op het werk van Bert kunnen regelen dat hij in oktober nog 2 weken vakantie kan opnemen. Ik ben nog 3 weken vrij nu. Bert gaat maandag weer werken en is dan vanaf 15 oktober nog 2 weken vrij.

Abush gaat dan per 1 november naar de crèche. We verwachten dat dit goed zal gaan. We mogen eerst een keer proefdraaien. Daar wachten we maar even mee tot we voor de tweede keer bij de kinderarts en de dermatoloog zijn geweest, dat gaat op 8 oktober a.s. gebeuren.

Afgelopen maandag is Klara bij ons geweest om te strijken. Ze had er twee uur werk mee. Wat een opluchting als dat aan kant is zeg. Ondertussen heb ik alle spullen die we nog hebben voor de kindertehuizen uitgezocht. Klara is contactpersoon voor de kinderen die hier komen uit Wit Rusland. Daar kunnen ze ook van alles gebruiken en ik heb een hele grote doos met spullen voor haar klaargemaakt waarvan ik weet dat ze er in Rusland meer aan hebben dan in Ethiopië.
Ook daar heb ik nog spullen voor en dan kan er eventueel ook nog iets naar de kinderen in Roemenie. Opa gaat daar volgende week naar toe. Misschien kan hij wat meenemen. Hij gaat het voor ons navragen.
Ik moest nog van alles regelen en zat ’s middags nog even achter de pc. Bert was er niet. Abush was boven bij mij aan het spelen, hij had mijn laarzen en vond dat reuze interessant. Hij brabbelde er lekker op los. Ineens hoorde ik niets meer, was meneertje in slaap gevallen, hij lag gewoon naast mijn stoel op de grond, prachtig. Ik heb hem lekker op bed gelegd en hij sliep zo verder.

We zijn eigenlijk de hele week druk bezig geweest met dingen regelen, uitzoeken, hier even achteraan en daar even. En die was hè! We zijn allebei heel blij als de bacterie en de schimmel uitgeroeid zijn want dat is echt niet leuk al die was, bah! Maar goed, we doen het natuurlijk graag voor ons mannetje, hij merkt er zelf niet veel meer van. Alleen als we aan zijn hoofdje zitten om de korstjes er af te halen, dan huilt hij. Hij is echt heel tevreden.

We hebben nog gebeld met Edward en Ilonka, want Eyob is deze week ook naar de kinderarts geweest. Edward ging niet mee want hij is nu ook ziek, hetzelfde als Bert. Dat was nog een opluchting voor hem toen hij hoorde dat Bert dat ook had, ze dachten al aan een enge ziekte uit Ethiopië.
Eyob heeft dus ook een schimmel op zijn hoofdje, en ook hij wordt hiervoor behandeld. Wel op een andere manier als Abush maar dat hebben we al eerder gemerkt. Maar ook zij zijn heel tevreden over de arts in het ziekenhuis en dat is het belangrijkste.

Donderdag is de juf van Jonneke bij ons op bezoek geweest om Abush te zien. Jonneke was helemaal door het dolle heen want ze vindt haar juf helemaal tof! Ze deed haar uiterste best en juf moest van alles bekijken.

Omdat Abush echt niet in het ledikantje wil en wel gaat slapen op het grote matras hebben we besloten dat we toch maar een eenpersoonsbed gaan kopen. Bert is naar Ikea gegaan om hem op te halen en ik heb nieuw beddengoed geregeld. Wel zonde van de spulletjes die we voor het ledikantje hadden gekocht. Maar dan moet dat maar naar Enat Alem, als er ouders zijn die het mee willen nemen. Moeten we ook maar gaan regelen dan.

Vrijdag heeft de dermatoloog ons gebeld, zoals afgesproken. Het gaat eigenlijk heel goed met Abush z’n koppie. De meeste gele korstjes zijn weg, de paraffine lotion doet goede dienst. Ook de bult is weg en het plekje waar de arts in gesneden had is ook goed helende.
Oma kwam bij ons op bezoek en Jonneke en Abush vonden het prachtig. Jonneke wilde graag pannenkoeken eten. Voor het eerst in tijden weer geprobeerd, voor Jonneke een pannenkoek en voor oma en Abush en mezelf “Reur om” een heel ouderwets Gronings recept geloof ik. Gewoon de pannenkoekmix blijven roeren in de koekenpan en dan serveren met stroop. De spekjes hebben we er bij gedacht want die hadden we niet in huis. Abush vond het heel lekker, hij zat helemaal te smullen en vroeg om een tweede portie. Dat noem ik nog eens integreren, ha ha.

Vandaag heb ik de foto’s voor Stichting Afrika op een dvd’tje gebrand en ook voor de ouders die nog een kindje gaan halen in Enat Alem. En eindelijk de tijd gehad om kaarten te schrijven…… Dat alles tussen de 6 wassen door terwijl Bert de kinderen bezig hield.

Time flies……